Solo hay una cosa mejor que soñar. Convertir tus sueños en realidad!!!!

Carpe Diem!

sábado, noviembre 28, 2009

Trabajando con uno de los grandes!!! Alejandro Santamaría




Mañana se disputá el IM de Cozumel y en él participa Alejandro Santamaría. Hace unas 10 semanas hemos empezado a trabajar para ver si de una vez por todas explota todas las cualidades que atesora este gran trialeta Madrileño, creo que no hacen falta menciones a su dilatado y glorioso curriculum, pero tanto él como yo, opinamos que quizás le ha faltado ese puntito de mejora para acabar de explotar en todos los IM que ha disputado. Por ello empezamos a trabajar conjuntamente puliendo detalles en los tres segmentos; Natación, Bici y Carrera en la medida que tenía carencias o defectos de entrenamiento en los disciplinas citadas.

Una de las cosas a las cuáles hemos hecho más énfasis ha sido en un trabajo cualitativo tanto en la Natación como bicicleta , así como diversos test para evaluar posibles "fisuras" o déficits en las tres modalidades... Es evidente que tiene una carrera portentosa y creo que nada que envidiar a los mejores corredores del mundo en esta distáncia con todo el respeto y humildad a los demás competidores.

En el planteamiento de la planificación éramos conscientes de que si que teníamos "ligeras" limitaciones tanto en natación como en carrera, así que afrontamos una planificación dispar tanto en bici como nadando a la de carrera que ya teníamos...

Otro de los aspectos que hemos mimado en la planificación ha sido intentar controlar aquellos pequeños detalles que tanto me gustan a la mínima expresión; Nutrición, cadencia, potencia, pulsaciones, vatios, ADM, estiramientos, trabajo de potencia muscular, etc... casi se podría decir que un poco más y lo vuelvo loco...es broma ;) ... pero un poco pesado o insistente si que me hicé... esperemos que todo dé su fruto deseado....

Dentro de las reflexiones que pueden caber para dar un resultado la verdad que somos ambiciosos, siempre siendo ambiciosos pero con humildad, por ello aspiramos a lo máximo, como bien digo, el trabajo ha sido realizado con máxima precisión, esfuerzo y constancia, si nos sale bien y sino a levantarse y a por la próxima. Soy consciente de que no hemos tenido todo el tiempo que me hubiese gustado (la cuál cosa no es una lamentación ni excusa, pero si una realidad).

A pesar de ello hemos dado un salto cualitativo en sus prestaciones, mañana veremos como saldrá la cosa...

Para finalizar quiero resaltar que tras este período en el que he tenido el placer de conocer a otro gran trialeta español he de reconocer que si bueno es nadando, pedaleando y corriendo mucho mejor es cómo persona....



A por todas Alejandro!!!!!

Mucha Suerte

Carles


ps: A darlo todo ;) ya sabes!!! con cabeza pero sin dejarte nada !!!

Homenaje a uno de mis grandes amigos y deportistas !!! Joan Carles Beltran










Esta entrada está dedicada a uno de mis púpilos más destacados; Joan Carles Beltran , siempre dicen que lo difícil no es llegar a lo mas alto sino mantenerse, pues bien a pesar de su condición de amateur y age grouper, Joan Carles lleva tres años copando podia en su especialidad de Duatlón de larga distancia y además en la meca de los Powerman, es decir Zoofingen. Su regularidad y constancia es digna de admirar dándo sus frutos con los resultados conseguidos. Este año pudimos culminar la difícil guinda a un segundo y tercer lugar en años pasados culminado este año como Campeón del mundo de grupos de edad 30-35.

Moltes felicitats Joanet !!!!

lunes, octubre 19, 2009

L' importància del podòleg en l ' esport. La mirada d'en Enric Violan i Fors




Si algú necesita un podòleg de confiança profesional i apasionat amb la seva feina aquesta és la meva recomanació i el texte la seva carta de presentació;

L’esport és il·lusió desil·lusió, recompensa sacrifici, lleure professió, amistat rivalitat, constància perseverança, cansament recuperació, esforç voluntat, meta somni, responsabilitat compromís, individualitat equip, superació capacitat, convivència integració, rutina divertiment, repte objectiu, benestar cos ment, anonimat notorietat, Passió.

Podria afegir moltissimes paraules més que m’ajudessin a definir que entenc per esport, però ho puc resumir amb la última: per a mi és Passió. He tingut la sort d’ arribar a treballar en allò que més m’agrada seguint la meva vocació: la podologia, i, com a podòleg esportiu, meravellant-me amb la biomecànica.

La meva feina aporta un gra de sorra més dins l’àmbit de l’esport i es complementa amb moltes altres disciplines. Us ho explicaré amb un exemple que ja he fet servir altres vegades: en el supòsit que comparéssim el cos humà amb un cotxe diríem que els peus són les rodes, el calçat esportiu els pneumàtics i el cor el motor.

Els peus, com les rodes, tenen la funció de contactar amb el terra per donar estabilitat, esmorteïment i impuls al cos humà. El peu és l' element anatòmic que ens relaciona amb el terra i sovint fa d' intermediari entre les compressions que rep des de dalt en sentit descendent: genoll, maluc, columna, i des de baix en sentit ascendent: la resposta del terreny.

Com més gran sigui la capacitat del peu per adaptar-se a la tensió rebuda per aquestes forces d' igual direcció però de sentit contrari, millor serà el pronòstic quant a el que a funcionalitat i rendiment esportiu es refereix.

Així mateix, cal valorar el terreny pel qual ens anem a moure i així determinar quin tipus de pneumàtic anem a posar a les nostres rodes, és a dir, hem de triar el calçat esportiu més adequat al tipus de terreny. Aquesta elecció tindrà una gran importància a l 'hora de valorar totes les possibles lesions que puguem patir.
Per acabar, només volia afegir que la meva feina aporta benestar, confort, salut i rendiment. L’esport en sí aporta molts valors inherents que ho són també a la vida. Senzillament és no llençar mai la tovallola: aprendre a guanyar i a perdre, aprendre a lluitar contra els problemes i adversitats tant a nivell esportiu com a nivell personal, emocional i professional, saber d’ on es ve i cap on es vol anar i sempre seguir el camí per arribar-hi, sense oblidar les arrels, ni tota la gent que en silenci ajuda a fer realitat el repte que un es proposa.


Carles

sábado, octubre 10, 2009

IM Barcelona uno de los días más felices de mi vida como entrenador!





















El pasado Domingo 4 de octubre se disputó el IM Challenge de Barcelona, la verdad que fue una sensación inolvidable seguir a mi púpilo Marcel las 8:15 hrs de carrera. Fue una victoria conseguida como las grandes gestas, a lo grande, sin achacarse en ningún momento y dando la cara en todo momento.

Haciendo una reflexión profunda observo la progresión que hemos ido realizando a lo largo de estos años. Conjuntamente hemos trabajo con paciencia y sin prisas como se realiza la buena cocina, la verdad estamos muy orgullosos de ella. Por ello, a partir de ahora seguiremos trabajando sin perder de vista el trabajo y humildad necesarios para intentar recoger frutos en el futuro.

domingo, septiembre 06, 2009

Campeón del Mundo: Joan Carles Beltran



Uno de los días más felices como entrenador! !!!!debido a que Joan Carles Beltran uno de mis más queridos y antiguos púpilos ha conseguido llevarse el campeonato del mundo en grupos de edad 30-35 en Zoofingen. Despúes de conseguir un 2 º y 3 º puesto en años pasados, tan solo le faltaba llegar al primer escalón del podium. Realmente un podium conseguido a través de años de duro trabajo, constancia y sobretodo por una magnifica persona...

Moltes felicitats Joanet!!!!

martes, agosto 18, 2009

Acuerdo de colaboración con Dartfish. Lo que el ojo humano no consigue ver




Acuerdo de colaboración con Dartfish.

Dartfish es un sistema de análisis de imagen muy completo, ya bien puedes realizar análisis en deportes de equipo técnico tácticos, o bien profundizar en el apasionante mundo de la biomecánica y su complejidad y afiliada relación con el mundo de las patologías.
Realmente con una cámara de alta velocidad y un sistema completo de análisis como Dartfish uno se puede dar cuenta del origen y causa de la mayoría de las lesiones que afectan a los deportistas de cualquier nivel o bien una persona sedentaria. Por ello Dartfish es uno de los sistemas más utilizados en todo el mundo, dándo constancia de ello el gran número de prestigiosas universidades americanas que lo utilizan y su presencia en los pasados J.J.O.O de Beijing 2008 o bien siendo el sistema utilizado en los pasados mundiales de natación disputados en Roma.
Próximamente colgaré un interesante estudio realizado a uno de los deportistas más conocidos que llevo. En él podremos observar la relación de una patología que no finalizábamos de encontrar y que gracias a este sistema de análisis pudimos solucionarla.

Saludos Carles

Ps: Cuelgo interesantes vídeos de cómo funciona el sistema y links.

http://www.dartfish.com/en/index.htm

sábado, agosto 15, 2009

Marcel Zamora Conquista EmbrunMan con Record de la Prueba!! Increible!!!



París, 15 ago (EFE).- El español Marcel Zamora-Pérez batió hoy el récord de triatlón de larga distancia en la localidad alpina de Embrun, donde ganó la prueba Embrunman.

Zamora-Pérez paró el crono en nueve horas, 29 minutos y 45 segundos en la EmbrunMan, tras recorrer 3,8 kilómetros a nado, 188 kilómetros en bicicleta en carreteras de montaña y 42,195 kilómetros corriendo.

De esta manera, el español pulverizó el anterior récord, establecido en 2007 por el francés Français Hervé Faure (9:48:58 horas), que este año terminó en segunda posición, a diez minutos del campeón.

Zamora-Pérez, de 31 años, obtuvo el año pasado la medalla de bronce en su primera participación en el EmbrunMan, una prueba considerada como una de las competiciones de resistencia más difíciles del mundo. EFE jaf/arh

martes, agosto 04, 2009

I love this song and i love to disappear ...

Ciertamente siempre he pensado que los pequeños detalles de la vida son los que marcan la diferencia... En momentos dificíles cada persona tiene una estrátegia de evasión. Una de las mías es escuchar canciones con un significado especial, cerrar los ojos y evadirme....evaporarme como el agua al sol...de un estado líquido a uno gaseoso y desaparecer por el desván de mis pensamientos...


martes, junio 30, 2009

Torbjon Sindballe se retira



Uno de los más grandes cilistas-triatletas del momento se retira por problemas cardíacos. Dicen de él que era un loco de los volumenes y entrenos bestiales. Se retira uno de los triatletas europeos en larga distancia más fuertes sobre el sector del ciclismo. Siempre he dicho que el control de la salud está por encima del rendimiento. Muchas veces descuidamos estos pequeños detalles, al leer este tipo de noticía siempre nos entra pensamientos de todo tipo y momentos para la reflexión...

from: http://www.sindballe.dk/default.aspx?pageId=9&newsId=95


Sindballe ends career

The Danish Xpress stopped by heart malfunction
During wildflower triathlon in early May the Danish powerhouse ended his race hyperventilating in T2 after a very uncharacteristic bike ride during which he faded down the field with a drastically dropping HR and heavy fatigue. The Dane has known about an abnormal heart valve since 2005 and has had regular checkups to ensure he was safe to race. After the incident in California he has gone through extensive testing and evaluation with Danish experts. After considering their advice Torbjørn has decided to stop his career immediately.

“The past months have been an emotional rollercoaster for my family and me. Going from world-class competition in the toughest sport in the world to fearing a heart surgery in the near future at the same time as your second child is born is an extreme experience” he said “My wife, family, friends and sponsors have been a tremendous support in this process and the doctors have been outstanding in their evaluations. Based on the situation I feel good about the decision and can look back on an amazing career in an amazing sport.”

“I am going to miss the lifestyle and the intense excitement of training and racing. Of course I’m sad that I will not get to see the impact of the big changes in my training we have made this year and that I will not be able to compete for the crown in Kona. On the other hand I am very proud of what I have achieved. Two ITU Long distance World Champs and a podium in Kona, where I am really not suited to race, is something I will carry with me forever. I have learnt so much and feel very privileged.”

“There is so many people who have devoted their expertise, insight and inspiration to me and I will be them forever thankful. I have met countless truly amazing people in this sport and will never forget the time I have had with them. So many people have inspired me in my career and I hope I can give back in the coming years helping people realize their dreams in sport, family and worklife.”

Torbjørn is sponsored by ECCO, Argon 18, Craft, Zipp, Sram, Oakley, Bell, HighFive and Xterra wetsuits.

Career highlights, Torbjørn Sindballe aka. Thunderbear
3rd place Ironman Triathlon World Championships, Kona 2007
ITU long distance World Champion 2004 +2006, silver 1999 + 2002
European Champion 2003
Winner of Ironman 70.3 California 2002+2005 and Ironman 70.3 Port Macquarie 2006

Facts on Bicuspid Aortic Valve
Torbjørn Sindballe has what is called a bicuspid aortic valve. This is the most common heart malformation found in 1-2 percent of the population. It means that instead of three claps there are only two claps in the aortic valve that make sure blood is directed from the heart to the body and not the other way around. Most people with this malformation live their entire lives without ever knowing about it. In some cases complications develop including a tightening or a leak in the valve. The tissue in aorta can also be affected so that there is a abnormal dilation of the main artery.

Torbjørn has a moderate leak, which means that 20 percent of the blood returns to the heart for each heartbeat. During work the leak drops to about 5-7 percent, which means that Torbjørn has competed with a marked reduction in his capacity for many years. It is possible that further hard training and racing would increase the risk of progression so that heart valve replacement would be needed in the near future. Torbjørn’s aorta is moderately dilated, which markedly increases the risk of dissection under heavy workloads.

lunes, junio 29, 2009

GANADOR 4 VECES IM NIZA !!!!!










Increible la gesta de hoy, por cuarta vez consecutiva Marcel ha ganado su cuarto IM de Niza, record incluido de la prueba. Mi alegría es tan inmensa que no quiero romper el momento de emoción. Dicen en la vida que hay momentos en que las palabras sobran. Siento dentro de mí uno de estos momentos...

Carles

viernes, junio 19, 2009

MARCEL ZAMORA Y SU PREPARACIÓN PARA EL IM NIZA










Noticias de Marcel y su preparación de cara a Niza y nuevos retos.


Una vez más llegamos a Niza con todas las esperanzas puestas en volver a hacerlo de la mejor manera posible. La temporada ha transcurrido de manera calmada, sin contratiempos como en pasados años, por ello como siempre somos prudentes a la hora de realizar una apuesta por un resultado, eso sí, vamos a ir a tope un año más.


Cómo cada año intentamos dar un toque más de calidad a la preparación del IM, somos conscientes que los pequeños detalles abren grandes diferencias y más aún en el alto rendimiento. Por ello este año nos hemos ido adentrando en unos cálculos metabólicos de hidratación y gasto energético de CHO por hora de carrera, por ello hemos hecho pruebas de campo y calculadora en mano lo aplicamos a los entrenamientos a posteriori, todo ello para simularlo el día del IM y que su organismo este adaptado al 100% .

Hace tres años cuando Marcel me pidió asesoramiento para la mejora de su entrenamiento, hice una planificación a largo plazo para la mejora en diversos campos del entrenamiento que no tan solo el típico trabajo de volumen o fuerza, por ello creo que su nivel de progresión no ha finalizado, el tiempo y la carretera nos dirá dónde podemos llegar.


Saludos



Carles

domingo, mayo 03, 2009

I'M Back



I’ m Back …vive la vida como si fuera el último día…

Así he titulado mi nuevo post en mi blog poco actualizado pero con entradas detallistas, ya que considero que los detalles son la esencia de la vida. Hace aproximadamente un año, se inició un periplo laboral en mi vida que me hizo feliz no por la magnitud ni renombre del trabajo, sino, por la felicidad de poderme dedicar a aquello que uno realmente le gusta. Poco a poco al paso del tiempo me he ido envolviendo en una espiral de melancolía que ha ido agudizándose hasta el punto de dedicarme casi 25 hrs al día a una de mis pasiones, el deporte como profesión.

Llegado a este punto cualquier lector puede pensar que estoy triunfando en mi vida…pero nada más lejos de la realidad… la sensación de felicidad poco a poco se ha desvaneciendo como una vela que se queda sin oxígeno o como la gota de agua que se evapora a la luz del sol… la energía diaria ha ido disminuyendo como la gota de agua que perfora poco a poco a la piedra, no por su energía sino por su constancia … con todo ello el día da paso a la noche sin un amanecer a la vista..por ello los pensamientos divagan en mi cerebro empezando a cuestionarme si realmente soy feliz o si es una ilusión óptica e imaginada por el mundo que me rodea…

Siempre he pensado; que en la vida jamás has de mirar al pasado para arrepentirte, sino que lo has de observar y analizar, para mejorar tu futuro y si te arrepientes debes hacerlo por aquello que no has realizado en un pasado . Ahora bien, tras meses de largo atardecer hay un nuevo pensamiento en mi mente … gracias a lectura de una excelsa obra que recomiendo a todo el mundo (sosegarse en un mundo sin sosisego – Dr. Francesc Torralba) me ha dado un nuevo punto de vista… Jamás has de mirar el pasado ni arrepentirte de lo que has hecho ..pero de nada sirve mirar al futuro y planearlo sino no lo puedes controlar. Imposible saber si existirá un mañana y menos aún el hecho poder controlarlo.

Pienso en las veces que he dejado de expresarme en mis seres queridos …en mis padres, hermanos, sobrino… en darles un abrazo …una caricia, decirle un te quiero… pero el tiempo no es impasivo…. cronos avanza…lentamente… pero a paso firme …las oportunidades pasan…. Se desvanecen…nacen otras de nuevas, pero esas ya jamás las recuperaras…aprovecha ese momento , no lo pienses ni un segundo , ya que si lo haces seguramente no lo harás…te quedaras postrado de pie bloqueado como si un veneno te hubiese quitado la capacidad de expresarte o de hablar…no lo permitas….sé feliz.. ¡¡¡hazlo!!! lánzate sin pensar en ello porque de buen seguro no habrá momento más bello que la naturaleza de tus palabras y sentimientos…

No pierdas la oportunidad, de invitar a un té a la chica del pan, de la piscina o del gimnasio...ya que la llevas observando durante meses y queriendo presentarte. Quizás mañana ya no la veras más …

Por ello no pierdas la oportunidad de ser feliz en esta vida…de vivirla a tu modo , a tu manera, que quizás no es la misma que marca un ritmo de la sociedad o la tendencia actual …no te sientas diferente por no seguir tendencias impuestas por los generalismos..te dirán raro, frikie, y un largo etcétera…
Pero simplemente siente como el poder de tu felicidad aplaca todas las tendencias generalistas de esta vida y sobretodo te pido por favor que sonrías a la vida como ella te sonríe a ti…. Vive el día a día inventándolo a tu manera como si el mundo no hubiera un mañana , es decir , vivir cada segundo como si fuese el último…

Por ello tras esta larga meditación y mi último año dedicado a todo el mundo menos a mí, he decidido hacer una pequeña reflexión en “petit comitte” entre mi “ente y ser” por ello tras la liberación por unanimidad absoluta sin apelación de mi interior, he decidido vivir la vida con el objetivo de sonreír cada día un poco más, de levantarme enérgicamente, de no perder la oportunidad de expresarme a mis seres queridos, de abrazar a mis amig@s, de romper una lanza a favor de la libertad de mi ser interior y de gritar al cielo con un grito de esperanza energía y felicidad…

Por todo ello he decidido introducir pequeños cambios sin prisa pero sin pausa al igual que cómo se rige la buena cocina, a fuego lento . He decido volver a hacer aquello que más me gusta, sin excusa alguna, ni obstáculo que me detendrá, si bien, a buen seguro que me caeré y en mi derecho estaré pero la obligación de luchar y levantarme deberé …
I’m Back


By Carles Tur ☺

viernes, marzo 27, 2009

Crónica de uno de mis púpilos más aventajados de este año!!! cómo disfrutar corriendo la maratón de Bcn. Por Manu






Así empieza la historia de Manu

No hay nada más gratificante que proponerte un reto y lograrlo.

Hoy tengo la oportunidad de contaros mi experiencia sobre un reto deportivo que para mí ha supuesto algo más que un logro. Al final os cuento porqué.

A modo de desafío el reto nace entre amigos. Un clásico: Maratón en menos de 3h.

Tres infructuosos intentos consecutivos (Barcelona 2007 Firenze 2007 y Barcelona 2008) hacen que reconsideremos nuestro “plan de entrenamiento”.

En noviembre de 2008 conocemos a Carles. La primera semana de diciembre ya estamos en sus manos. 14 semanas por delante y mucho trabajo por hacer.

Primer mandamiento: hay que acudir al gimnasio…..habitualmente. Y habían más: debíamos aplicarnos en conceptos como alimentación, hidratación, análisis, estiramientos.

Se acabaron entrenos improvisados y jornadas monótonas. Cambio por calentamientos, ritmos, series, cambios, técnica, rectas, repeticiones, fuertes, suaves, rápidas, lentas, largas, cortas……….tardábamos más en descifrar que en ejecutar. No es de extrañar que tardara dos días en enterarme de que entrenamiento en “deju” no se refería a ninguna técnica ni superficie. (Reconoce que te partiste la caja un buen rato Carles)

Y entramos en la dinámica “CTS” (Charlie Trainning sysrtem) . La adaptación a los nuevos hábitos fue tan rápida que llegó la Navidad y el T6 de Suunto.

Carles cuenta con interesantes datos para analizar y trabajar nuestra preparación y yo le saco mejor partido a mis entrenamientos.

Había pasado un mes y los cambios eran importantes. Las sensaciones muy buenas. Concienciados de que debíamos equilibrar esfuerzo y recuperación desapareció la obsesión por las grandes cargas de trabajo. Otra consigna: los entrenamientos suaves debían ser……suaves. Todo nos estaba ayudando para que no aparecieran ni las temidas sobrecargas ni la desagradable sensación de fatiga continua ni las inoportunas lesiones.

¿Lesiones? Es hora de presentar a Txema Colomer. Si alguien lanza un reto deportivo, ahí está Txema para recoger el guante. El reto era de ambos y nos preparábamos en “equipo” hasta que la fascitis le obligó a parar. Un duro golpe para ambos.

En enero llegaron los momentos más duros, con los días de “calidad” y los test en competiciones. En algunos entrenamientos no conseguía correr a la velocidad propuesta, en otros no llegaba a las FC. Sin embargo Carles siempre ofrecía una lectura favorable y el ánimo para seguir mejorando. En los test-competición las cosas tampoco salían como esperaba. Ni 36’ en diez mil ni 1:20’ en media.

Conclusión: aprender a competir, recalcular la Vvo2max y trabajar para mejorar.

Los datos ofrecían la estimación para mi marca: 3:02’.

Entonces recordé algo de los Excel de Carles. Era una cita de Napoleón: Perseverancia. La victoria pertenece a las personas perseverantes. Seguro que os suena……..

Perseverando, perseverando y con un buen trabajo en equipo logramos que la nueva estimación de marca permitiera soñar con el éxito. Sin apenas tiempo para más llegó la semana de “supercompensación” y ¡por fin! el día de la verdad: 1 de marzo de 2009. Marató de Barcelona.

Tras la foto del Club en la Font Magica de Montjuich y los saludos entre compañeros nos deseamos suerte y al cajón.

Los primeros km. en Barcelona son una locura. Embudo en Sants, subida hasta Diagonal y en L’Illa Km5. En la bajada hacia Plaza de España recupero y decido alejarme del globo de las 3h. A su alrededor hay nervios, enganchones y codos. Y van 10Km. en 41’:30”. On time!

La Gran Vía permite un buen ritmo. Me reencuentro con Txema en su bici, cargado de ánimos y de Golddrink. Así llego al Passeig de Gracia fresco y saludando a los del Tibet. La Sagrada Familia me sorprende antes de lo que esperaba. Km15 en1:02’:20” Esto marcha!

La calle Mallorca es muy “familiar”, a la altura del Km17, frente a casa, esta Montse. Gel + Golddrink, Txema hace unas fotos y anima sin parar: “Vamos, llevas pegado a Rafa”! El bucle de la Meridiana es nuevo y permite el cruce con Xavi y Fernando. Media Maratón en 1:27’:48”. No puedo despistarme, hay que mantener la intensidad.

El Km25 es especial. Los compañeros del Club, voluntarios en el “vecino” avituallamiento cruzan para animarme. Torre Agbar y de vuelta al Forum.

Al Km 30 llego en 2:04’:59”. Amparado por el C.A. Running espera Txema junto a una inesperada liebre: José Luis. Las valoraciones por etapas me estaban ayudando. En tiempo de 2:55’, con fuerzas, puedo correr sobre 157 pulsaciones. Buenas sensaciones.

Me concentro en seguir el ritmo de mi liebre pero a partir del Km 32 me doy cuenta de que algo pasa. A 157 pulsaciones se me va. No es que él vaya más rápido, es que yo comienzo a perder gas. Llega el momento clave y hay que darlo todo. Km 35 (2:26’:53”) calculo que he perdido un minuto y pico. Gel + Golddrink. Al paso por L’Arc de Trionf , José Luis arenga al público y el griterío es ensordecedor.

Tres Plaças, envidiables escenarios: Catalunya, Catedral y St Jaume, ya he pasado el Km 38 en 2:40’:24”. Llevo 2’ perdidos de los 5’ que llevaba de margen. Estrategia: luchar por mantener el ritmo que llevo sin venirme abajo. A tope hasta el final!

Ferrán, Rambla y Colón. Uff!. En el km 40 al pié de la Ronda me llevo un disgusto de 5 “ al pasar a Pedro. Pero no puedo pensar más que en subir hasta Sepúlveda y darlo todo. Llega el Km 41 y Txema explota: ¡¡No dejes que te coja el Globo!! He pasado a 2:54’:04” y no voy a dejar ni que se me acerquen.

Afortunadamente me quedan fuerzas para asegurar y aprieto el paso. Ya hay dolor en las piernas y, por supuesto, cansancio. Pero ya voy en mi nube: voy a conseguirlo y quiero disfrutarlo. La llegada es espectacular. La emoción alta y la satisfacción inevitable.

Comentaba al principio que esta Marató de Barcelona ha supuesto más que un logro.

Ha supuesto otra manera de entender y afrontar los objetivos y un refuerzo en mi confianza ante futuros retos.

En cuanto al "running", del que muchos opinan que es un deporte individualista y solitario hoy, gracias al apoyo de tantas personas con las que compartes entrenamientos, competiciones, almuerzos etc puedo asegurarte que, como dice la canción, "You never run allone"!

martes, marzo 03, 2009

Los detalles son la esencia de la vida!!!!

Un vídeo que sinceramente me ha dejado reflexionando sobre mil cosas....



Carles

domingo, febrero 15, 2009

Marcel en el Tunel del Viento




Ya tenemos las primeras fotos de Marcel en el tunel del viento, a buen seguro que nos ayudara a reducir segundos contra el crono. A por los objetivos de temporada let's go Marcel.

jueves, febrero 05, 2009

G.G Márquez ..sobre la vida..para reflexionar..



Gabriel García Márquez se ha retirado de la vida pública por razones de salud: cáncer linfático. Ahora, parece, que es cada vez más grave. Ha enviado una carta de despedida a sus amigos, y gracias a Internet está siendo difundida. Os recomiendo su lectura porque es verdaderamente conmovedor este corto texto escrito por uno de los escritores latinoamericanos más brillantes de los últimos tiempos:

"Si por un instante Dios se olvidara de que soy una marioneta de trapo y me regalara un trozo de vida, aprovecharía ese tiempo lo más que pudiera. Posiblemente no diría todo lo que pienso, pero en definitiva pensaría todo lo que digo. Daría valor a las cosas, no por lo que valen, sino por lo que significan. Dormiría poco, soñaría más, entiendo que por cada minuto que cerramos los ojos, perdemos sesenta segundos de luz.
Andaría cuando los demás se detienen, despertaría cuando los demás duermen. Si Dios me obsequiara un trozo de vida, vestiría sencillo, me tiraría de bruces al sol, dejando descubierto, no solamente mi cuerpo, sino mi alma. A los hombres les probaría cuán equivocados están al pensar que dejan de enamorarse cuando envejecen, sin saber que envejecen cuando dejan de enamorarse. A un niño le daría alas, pero le dejaría que él solo aprendiese a volar. A los viejos les enseñaría que la muerte no llega con la vejez, sino con el olvido.
Tantas cosas he aprendido de ustedes, los hombres... He aprendido que todo el mundo quiere vivir en la cima de la montaña, sin saber que la verdadera felicidad está en la forma de subir la escarpada. He aprendido que cuando un recién nacido aprieta con su pequeño puño, por primera vez, el dedo de su padre, lo tiene atrapado por siempre. He aprendido que un hombre sólo tiene derecho a mirar a otro hacia abajo, cuando ha de ayudarle a levantarse.
Son tantas cosas las que he podido aprender de ustedes, pero realmente de mucho no habrán de servir, porque cuando me guarden dentro de esa maleta, infelizmente me estaré muriendo. Siempre di lo que sientes y haz lo que piensas. Si supiera que hoy fuera la última vez que te voy a ver dormir, te abrazaría fuertemente y rezaría al Señor para poder ser el guardián de tu alma. Si supiera que estos son los últimos minutos que te veo diría "te quiero" y no asumiría, tontamente, que ya lo sabes.
Siempre hay un mañana y la vida nos da otra oportunidad para hacer las cosas bien, pero por si me equivoco y hoy es todo lo que nos queda, me gustaría decirte cuanto te quiero, que nunca te olvidaré.
El mañana no le está asegurado a nadie, joven o viejo. Hoy puede ser la última vez que veas a los que amas. Por eso no esperes más, hazlo hoy, ya que si el mañana nunca llega, seguramente lamentarás el día que no tomaste tiempo para una sonrisa, un abrazo, un beso y que estuviste muy ocupado para concederles un último deseo.
Mantén a los que amas cerca de ti, diles al oído lo mucho que los necesitas, quiérelos y trátalos bien, toma tiempo para decirles "lo siento", "perdóname", "por favor", "gracias" y todas las palabras de amor que conoces. Nadie te recordará por tus pensamientos secretos. Pide al Señor la fuerza y sabiduría para expresarlos. Demuestra a tus amigos y seres queridos cuánto te importan."